در محکومیت احکام سنگین زندان برای افشین ندیمی و مهرداد صبوری

افشین ندیمی و مهرداد صبوری از کارگران فصلی هستند که برای امرار معاش به کردستان عراق مهاجرت کرده بودند. موقع بازگشت به ایران، توسط سربازان گمنام ربوده شدند و بعد از ٥٠ روز بازداشت، سرانجام بی دادگاه اسلامی شهر سنندج، افشین ندیمی را به ٦ سال حبس تعزیری و مهرداد صبوری را به ٨ ماه حبس تعزیری به جرم عضویت در کمیته هماهنگی و تبلیغ علیه نظام، محکوم کرد. شعبه یکم بی دادگاه اسلامی شهر سنندج به ریاست قاضی بابایی بدون سپری کردن جلسه بازپرسی و در غیاب وکلای مدافع این کارگران، احکام خود را صادر و افشین و مهرداد را روانه زندان مرکزی شهر سنندج کرد.

حدودا دو ماه پیش نیز وفا قادری کارگر کارخانه شین بافت شهر سنندج، حکم ٥ ماه حبس را از این بی‌دادگاه اسلامی دریافت و در زندان به سر می‌برد. پدرام نصراللهی کارگر سیم‌پیچ موتورهای الکتریکی نیز در ٢٤ آبان ماه سال ١٣٩١ دستگیر و برای گذراندن ١٩ ماه حبس، به زندان مرکزی شهر سنندج انتقال یافت. شاهرخ زمانی، بهنام ابراهیم زاده، محمد جراحی، رضا شهابی و عده دیگری از کارگران همچنان در زندان هستند. هادی تنومند، جمال میناشیری، محمد کریمی، قاسم مصطفی‌پور و ابراهیم مصطفی‌پور نیز به دلایل مشابه در بی‌دادگاه اسلامی شهر مهاباد محاکمه شدند. طی ماههای اخیر شمار زیادی از فعالین کارگری در شهرهای مختلف ایران به نهادهای امنیتی و قضایی رژیم احضار و مورد تهدید قرار گرفته و شماری از آنان نیز برای مدتی بازداشت شده اند.

اینکه می گویند دنیای سرمایه، دنیای وارونه ، ضد کارگری و ضدانسانی است یعنی همین.  این کارگران صرفا به جرم دفاع از حقوق و منافع خود و پیگیری خواست ها و مطالبات‌شان، از جمله حق ایجاد تشکل های مستقل و متکی به قدرت و اراده کارگران، به زندان می افکنند، انواع و اقسام  فشارهای روحی و جسمی را در حق آن‌ها روا می دارند، برای مدت ها آن‌ها را حتی از یک ملاقات چند دقیقه ای با اعضای خانواده‌شان محروم می کنند. ستم و سرکوب سرمایه، از قبیل زندان و انواع شکنجه های روحی و جسمی و شلاق و تبعید و اخراج از کار و . . . در طول این سال ها شامل حال بسیاری از کارگران و فعالان کارگری و همین طور فعالان دیگر جنبش های اجتماعی نیز شده است.

سرمایه داران و حامیان آنان می توانند هر اسمی که می خواهند بر روی این قبیل اعمال ضد کارگری و ضدانسانی، بگذارند و دفاع از منافع طبقاتی کارگران و حقوق پایمال شده آنان وهمچنین پیگیری خواست ها و مطالبات این طبقه مثل لغو قراردادهای موقت کار، جلوگیری از اخراج و بیکارسازی کارگران و سایر مزدبگیران، دریافت حقوق و مطالبات معوقه بخش وسیعی از آحاد این طبقه، برخورداری از حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری و بسیاری دیگر از این قبیل اقدامات و تحرکات را در زمینه ها و عرصه های مختلف، تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت کشور، تشویش اذهان عمومی و . . . بخوانند و به القاب و مفاهیمی از این دست مزین نمایند. تا آنجا که به کارگران و فعالان کارگری، همه انسان های آزادیخواه و عدالت طلب جامعه و تمامی وجدان‌های بیدار و شرافتمند مربوط می شود، این قبیل اعمال و رفتارهای ضدکارگری و ضدانسانی، چیزی جز سرکوب و تضییع حقوق کارگران و مردم تحت ستم و استثمار جامعه معنی نمی دهد که صرفا برای زهرچشم گرفتن از آنان به مرحله اجرا گذاشته می شود تا احیاناً به گوشه قبای نظام مقدس سرمایه و انباشت لجام گسیخته و نجومی آن، همراه با سود های بی حسابش خدشه ای و خللی وارد نشود و ساحت مقدسش دچار کدورت و نقصان نگردد.

آیا همین یک نمونه  به مثابه مشتی از خروار ، خود حکایت از تضادی عمیق و آشتی ناپذیر میان دو طبقه ای ندارد که در یک طرف آن خیل عظیم انسان های کارگر و تولید کنندۀ همه ثروت و رفاه در جامعه قرار دارند  و در طرف دیگر آن  مشتی سرمایه دار که صرفاً ازقبل کار و استثمار کارگران و خانه خرابی روز افزون آنان، به سودهای کلان و نجومی می رسد و سرمایه انباشت می کند؟

بی جهت نیست که سرمایه داران و حامیان آنان ، پیوسته کارگران و فعالان جنبش های اجتماعی را  به سکوت و تسلیم ــ تسلیم در قبال وضع موجود ــ  فرا می خوانند و در صورت عدم تمکین به اوضاع و شرایط موجود و ادامه  مبارزه برای احقاق حقوق خویش تهدید به دستگیری و زندان و سرکوب و اخراج و انواع فشارها و تضییقات می کنند.  

بدون شک این گونه اعمال فشارها و ایجاد سد و مانع ها در راه فعالیت و مبارزه کارگران برای احقاق حقوق حقه و مسلم آنان، راه به جایی نبرده و هیچ سودی برای این طبقات استثمارگر و به طور مشخص سرمایه داران و عوامل آنان به ارمغان نخواهد آورد. کارگران به خاطر بهبود شرایط فلاکت بار زندگی خویش و رهایی از باتلاق متعفن سرمایه داری مبارزه می کنند. بنا بر این دلیلی نمی بینند که در شرایطی که فقر و بی حقوقی مطلق هر روز بیش از روز پیش آنان را از هستی ساقط می کند و جهنم سرمایه تار و پودشان را به آتش می کشد، با حربه تهدید و زندان از مبارزه دست بکشند و آرام بگیرند.  

ما صمیمانه از همه فعالین کارگری، فعالین چپ و کمونیست می‌خواهیم که به هر شیوه ممکن برای آزادی کارگران زندانی تلاش کنند و هزینه دستگیری و زندان کارگران را برای رژیم اسلامی بالا ببرند. بدون شک کارزارهای بین‌المللی در حمایت از کارگران زندانی، جمع آوری کمک مالی برای خانواده‌هایشان و جلب حمایت توده کارگر در اقصا نقاط دنیا، پشتوانه محکمی برای کارگران زندانی خواهد بود و همچنین رژیم اسلامی را زیر فشار قرار خواهد تا به راحتی نتواند اینچنین بی‌شرمانه به سفره خالی کارگران حمله کند.

کمیته دفاع از کارگران زندانی در ایران- سوئد

http://cstockholm.blogspot.se/

cdk.stockholm@gmail.com