افشین ندیمی و مهرداد صبوری از کارگران فصلی هستند که برای امرار معاش به کردستان عراق مهاجرت کرده بودند. موقع بازگشت به ایران، توسط سربازان گمنام ربوده شدند و بعد از ٥٠ روز بازداشت، سرانجام بی دادگاه اسلامی شهر سنندج، افشین ندیمی را به ٦ سال حبس تعزیری و مهرداد صبوری را به ٨ ماه حبس تعزیری به جرم عضویت در کمیته هماهنگی و تبلیغ علیه نظام، محکوم کرد. شعبه یکم بی دادگاه اسلامی شهر سنندج به ریاست قاضی بابایی بدون سپری کردن جلسه بازپرسی و در غیاب وکلای مدافع این کارگران، احکام خود را صادر و افشین و مهرداد را روانه زندان مرکزی شهر سنندج کرد.
حدودا دو ماه پیش نیز وفا قادری کارگر کارخانه شین بافت شهر سنندج، حکم ٥ ماه حبس را از این بیدادگاه اسلامی دریافت و در زندان به سر میبرد. پدرام نصراللهی کارگر سیمپیچ موتورهای الکتریکی نیز در ٢٤ آبان ماه سال ١٣٩١ دستگیر و برای گذراندن ١٩ ماه حبس، به زندان مرکزی شهر سنندج انتقال یافت. شاهرخ زمانی، بهنام ابراهیم زاده، محمد جراحی، رضا شهابی و عده دیگری از کارگران همچنان در زندان هستند. هادی تنومند، جمال میناشیری، محمد کریمی، قاسم مصطفیپور و ابراهیم مصطفیپور نیز به دلایل مشابه در بیدادگاه اسلامی شهر مهاباد محاکمه شدند. طی ماههای اخیر شمار زیادی از فعالین کارگری در شهرهای مختلف ایران به نهادهای امنیتی و قضایی رژیم احضار و مورد تهدید قرار گرفته و شماری از آنان نیز برای مدتی بازداشت شده اند.
اینکه می
گویند دنیای سرمایه، دنیای وارونه ، ضد کارگری و ضدانسانی است یعنی همین. این
کارگران صرفا به جرم دفاع از حقوق و منافع خود و پیگیری خواست ها و مطالباتشان،
از جمله حق ایجاد تشکل های مستقل و متکی به قدرت و اراده کارگران، به زندان می
افکنند، انواع و اقسام فشارهای روحی و جسمی را در حق آنها
روا می دارند، برای مدت ها آنها را حتی از یک ملاقات چند دقیقه ای با اعضای
خانوادهشان محروم می کنند. ستم و سرکوب سرمایه، از قبیل زندان و انواع شکنجه های
روحی و جسمی و شلاق و تبعید و اخراج از کار و . . . در طول این سال ها شامل حال
بسیاری از کارگران و فعالان کارگری و همین طور فعالان دیگر جنبش های اجتماعی نیز شده
است.
سرمایه داران
و حامیان آنان می توانند هر اسمی که می خواهند بر روی این قبیل اعمال ضد کارگری و
ضدانسانی، بگذارند و دفاع از منافع طبقاتی کارگران و حقوق پایمال شده آنان وهمچنین
پیگیری خواست ها و مطالبات این طبقه مثل لغو قراردادهای موقت کار، جلوگیری از
اخراج و بیکارسازی کارگران و سایر مزدبگیران، دریافت حقوق و مطالبات معوقه بخش
وسیعی از آحاد این طبقه، برخورداری از حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری
و بسیاری دیگر از این قبیل اقدامات و تحرکات را در زمینه ها و عرصه های مختلف،
تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت کشور، تشویش اذهان عمومی و . . . بخوانند و به
القاب و مفاهیمی از این دست مزین نمایند. تا آنجا که به کارگران و فعالان کارگری،
همه انسان های آزادیخواه و عدالت طلب جامعه و تمامی وجدانهای بیدار و شرافتمند
مربوط می شود، این قبیل اعمال و رفتارهای ضدکارگری و ضدانسانی، چیزی جز سرکوب و
تضییع حقوق کارگران و مردم تحت ستم و استثمار جامعه معنی نمی دهد که صرفا برای
زهرچشم گرفتن از آنان به مرحله اجرا گذاشته می شود تا احیاناً به گوشه قبای نظام
مقدس سرمایه و انباشت لجام گسیخته و نجومی آن، همراه با سود های بی حسابش خدشه ای
و خللی وارد نشود و ساحت مقدسش دچار کدورت و نقصان نگردد.
آیا همین یک
نمونه به مثابه مشتی از خروار ، خود حکایت از تضادی عمیق و آشتی ناپذیر میان
دو طبقه ای ندارد که در یک طرف آن خیل عظیم انسان های کارگر و تولید کنندۀ همه
ثروت و رفاه در جامعه قرار دارند و در طرف دیگر آن مشتی سرمایه دار که
صرفاً ازقبل کار و استثمار کارگران و خانه خرابی روز افزون آنان، به سودهای کلان و
نجومی می رسد و سرمایه انباشت می کند؟
بی جهت نیست
که سرمایه داران و حامیان آنان ، پیوسته کارگران و فعالان جنبش های اجتماعی را
به سکوت و تسلیم ــ تسلیم در قبال وضع موجود ــ فرا می خوانند و در
صورت عدم تمکین به اوضاع و شرایط موجود و ادامه مبارزه برای احقاق حقوق خویش تهدید
به دستگیری و زندان و سرکوب و اخراج و انواع فشارها و تضییقات می کنند.
بدون شک این
گونه اعمال فشارها و ایجاد سد و مانع ها در راه فعالیت و مبارزه کارگران برای
احقاق حقوق حقه و مسلم آنان، راه به جایی نبرده و هیچ سودی برای این طبقات
استثمارگر و به طور مشخص سرمایه داران و عوامل آنان به ارمغان نخواهد آورد.
کارگران به خاطر بهبود شرایط فلاکت بار زندگی خویش و رهایی از باتلاق متعفن سرمایه
داری مبارزه می کنند. بنا بر این دلیلی نمی بینند که در شرایطی که فقر و بی حقوقی
مطلق هر روز بیش از روز پیش آنان را از هستی ساقط می کند و جهنم سرمایه تار و
پودشان را به آتش می کشد، با حربه تهدید و زندان از مبارزه دست بکشند و آرام
بگیرند.
ما صمیمانه از
همه فعالین کارگری، فعالین چپ و کمونیست میخواهیم که به هر شیوه ممکن برای آزادی
کارگران زندانی تلاش کنند و هزینه دستگیری و زندان کارگران را برای رژیم اسلامی بالا
ببرند. بدون شک کارزارهای بینالمللی در حمایت از کارگران زندانی، جمع آوری کمک
مالی برای خانوادههایشان و جلب حمایت توده کارگر در اقصا نقاط دنیا، پشتوانه
محکمی برای کارگران زندانی خواهد بود و همچنین رژیم اسلامی را زیر فشار قرار خواهد
تا به راحتی نتواند اینچنین بیشرمانه به سفره خالی کارگران حمله کند.
کمیته دفاع از کارگران زندانی در
ایران- سوئد
cdk.stockholm@gmail.com